Blogia
COLINETA. Gastronomía e literatura.

POESÍA

OS CAPÓS

MANUEL MARÍA
(En Terra Cha, 1954)

¡Este par de capós
da bisbarra vilalbesa!
¡Nunca ollei outros tan bos
en toda a terra luguesa!.

Cébanse moi ben cebados.
Hai que matalos despois.
¡Cando se ven desplumados
teñen un peso de bois!

PORCOS DA CEBA

MANUEL MARÍA
(En Terra Cha, 1954)

Eran ranchos de boa lei.
Foron medrando, medrando.
¡Moito me escravicei
pra os poder ir ceibando!

Agora xa están cebados.
Hai que pensar en matar
porque xa van rematados
os nabos pra os engrosar.

¡Teremos mañá os roxós
e haberá festa na casa!
¡Hai que cortar os xamós
e ir roxando na grasa!

OS NABOS

MANUEL MARÍA
(En Terra Cha, 1954)

Arden as costas coa fogaxe
pra sementalos.
As maos degrezan coa friaxe
pra apañalos.
Este os nabos son
folla verde, finos grelos;
os carolos no terrón
azúes, brancos, marelos.

Mantense a xente con grelos,
coas follas críase o gando.
Os carolos -¡hai que velos!-
os porcos que están criando.

PAN

MANUEL MARÍA
(En Terra Cha, 1954)

O pan centeo é un tesouro:
semella a terra que o deu.
¡É como a terra de mouro
porque na terra naceu...!

TRIGO

MANUEL MARÍA
(En Terra Cha, 1954)

Este é o trigo candeal:
dereito, lanzal.
É como o ouro: douradiño.
¡Que ledicia terá o muíño
ó muiñar!
Haino que amasar,
tendelo
e cocelo.
Despois de o enfornar,
¡Deus, a este pan, ha de baixar!

TRABALLOS DE TODO O ANO

MANUEL MARÍA
(En Terra Cha, 1954)

A esfenda e a demouca é en Febreiro.
Bótanse as patacas en Marzo raioleiro
e seméntase tamén trigo marceiro.

Bótase o millo da xente por Abril
cando o cuco saíu do seu cubil,
e Maio longo estará sachado il.

Polos días grandes do San Xoan
cóllese a nabiña, o lume novo fan;
mércanse as fouciñas para segar o pan.

No mes da Sega o sol pica moi duro,
ó segar o pan, o trigo está maduro;
mes de moito traballar e moito apuro.

Estamos no Agosto: a malla e a gadaña
que quere pouca forza e moita maña;
hai que botar os nabos, se barbaña.

O de Setembro é o mes de San Miguel:
apaña patacas, non hai mes como el;
é tempo de ver se os trobos teñen mel.

No Outono hai que ir ó San Froilán:
mozos, homes, vellos, nenos, todos van
e voltan de presa para outonar o pan.

No San Martiño ollo porcos cebados,
os magostos, os capós arrombados
e abrir regos en lameiros e prados.

O tempo de Nadal é frío e ventureiro.
Noiteboa. ¡Se hai leña no unlleiro
chegarán os Reises a entrada de Xaneiro!

ROMAXES (fragmento)

MANUEL MARÍA
(En Terra Cha, 1954)

Hei de ir á Virxe do Monte
de romeiro, a auga e pan.
Augiña fresca, de fonte
e un bo caxigo na man.

UNHA BODA E EINIBÓ

(Fragmento)
De Manuel Curros Enríquez
(En Aires da Miña Terra. 1880)

Mais xa de Bras na cociña
roxe o rixón na sartén,
ferven a cachón os potes
e cheira a aurego e prixel.

Preparada no sobrado
unha mesa de oito pes,
con catro mantés cuberta
porque non chega un manté,

fumegan enriba dela
tres barcales, todos tres
de chourizos cugulados,
lacón e vaca, a escoller.

Panochas por onde queira
de pan albeiro se ven,
bicas de centeo e millo
pra gusto de quen quixer;

e nun curruncho, con netos
alá por corenta e seis,
toupa de chea unha cántara
de purrela como a mel.

BOLLOS PARDOS

Con 250 gramos de azúcar molida é igual cantidad de almendras dulces machacadas se hace una mezcla. Sobre una tablero hágase una masa compuesta de 250 gramos de harina, otros 250 gramos de manteca de vaca y seis yemas de huevo, sin olvidar la sal necesaria.

Cuando esté bien trabajada se mezcla con la de azúcar y almendra; se espolvorea con canela, cuidando que toda la pasta la tome.

Con la masa obtenida se hacen bollitos en forma de mostachones, y puestos sobre obleas se meten en el horno.

Agenda culinaria para 1904. Libro de la compra con minutas y recetas para cada uno de los días del año. Por la Duquesa Laura. Librería editorial de Bailly-Bailliere e hijos. Madrid, 1904.

TEMPO DE GUINDAS

TEMPO DE GUINDAS Andamos en tempos de cereixas e guindas, que son parecidas pero distintas.
Coas guindas faise en Galicia un delicioso licor, especialmente na zona norte do pais, que o sur é mais de licor café e de herbas.

Dende sempre na miña casa se fixo licor de guindase eu sigo a tradición. Fronte aos que se limitan a mesturar guindas e augardente, eu faigo un produto mais elaborado. No canto de augardente emprego cana de holandas (hai unha destilería en Narón), que ten un sabor menos intenso e, polo tanto, vai deixar que a froita acabe sendo a dominante. A cana mestúroa a partes iguais cun bo anís doce e, ademais das guindas engado uns paus de canela. Despois hai que deixar que traballe o tempo.

Existe o costume de consumir o licor de guindas poucos meses despois de preparado e sen maduración suficiente. Grave erro, xa que o licor gaña moito se o deixamos repousar uns anos.
Na miña casa estamos gastando agora o licor de1996. Exquisito.

Pero hai uns días probamos o de 2003. Xa esta moi ben, pero cando o probamos ao tempo do outro, comprendemos que ao licor de 2003 aínda lle falta un bo tempo de maduración. Teñan paciencia.

© Miguel Vila Pernas

*miguel(arroba)colineta.com

BOLLOS PARDOS

Con 250 gramos de azúcar molida é igual cantidad de almendras dulces machacadas se hace una mezcla. Sobre una tablero hágase una masa compuesta de 250 gramos de harina, otros 250 gramos de manteca de vaca y seis yemas de huevo, sin olvidar la sal necesaria.

Cuando esté bien trabajada se mezcla con la de azúcar y almendra; se espolvorea con canela, cuidando que toda la pasta la tome.

Con la masa obtenida se hacen bollitos en forma de mostachones, y puestos sobre obleas se meten en el horno.

Agenda culinaria para 1904. Libro de la compra con minutas y recetas para cada uno de los días del año. Por la Duquesa Laura. Librería editorial de Bailly-Bailliere e hijos. Madrid, 1904.

BOLLOS PARDOS

Con 250 gramos de azúcar molida é igual cantidad de almendras dulces machacadas se hace una mezcla. Sobre una tablero hágase una masa compuesta de 250 gramos de harina, otros 250 gramos de manteca de vaca y seis yemas de huevo, sin olvidar la sal necesaria.

Cuando esté bien trabajada se mezcla con la de azúcar y almendra; se espolvorea con canela, cuidando que toda la pasta la tome.

Con la masa obtenida se hacen bollitos en forma de mostachones, y puestos sobre obleas se meten en el horno.

Agenda culinaria para 1904. Libro de la compra con minutas y recetas para cada uno de los días del año. Por la Duquesa Laura. Librería editorial de Bailly-Bailliere e hijos. Madrid, 1904.

BOLLOS PARDOS

Con 250 gramos de azúcar molida é igual cantidad de almendras dulces machacadas se hace una mezcla. Sobre una tablero hágase una masa compuesta de 250 gramos de harina, otros 250 gramos de manteca de vaca y seis yemas de huevo, sin olvidar la sal necesaria.

Cuando esté bien trabajada se mezcla con la de azúcar y almendra; se espolvorea con canela, cuidando que toda la pasta la tome.

Con la masa obtenida se hacen bollitos en forma de mostachones, y puestos sobre obleas se meten en el horno.

Agenda culinaria para 1904. Libro de la compra con minutas y recetas para cada uno de los días del año. Por la Duquesa Laura. Librería editorial de Bailly-Bailliere e hijos. Madrid, 1904.

TEMPO DE GUINDAS

TEMPO DE GUINDAS Andamos en tempos de cereixas e guindas, que son parecidas pero distintas.
Coas guindas faise en Galicia un delicioso licor, especialmente na zona norte do pais, que o sur é mais de licor café e de herbas.

Dende sempre na miña casa se fixo licor de guindase eu sigo a tradición. Fronte aos que se limitan a mesturar guindas e augardente, eu faigo un produto mais elaborado. No canto de augardente emprego cana de holandas (hai unha destilería en Narón), que ten un sabor menos intenso e, polo tanto, vai deixar que a froita acabe sendo a dominante. A cana mestúroa a partes iguais cun bo anís doce e, ademais das guindas engado uns paus de canela. Despois hai que deixar que traballe o tempo.

Existe o costume de consumir o licor de guindas poucos meses despois de preparado e sen maduración suficiente. Grave erro, xa que o licor gaña moito se o deixamos repousar uns anos.
Na miña casa estamos gastando agora o licor de1996. Exquisito.

Pero hai uns días probamos o de 2003. Xa esta moi ben, pero cando o probamos ao tempo do outro, comprendemos que ao licor de 2003 aínda lle falta un bo tempo de maduración. Teñan paciencia.

© Miguel Vila Pernas

*miguel(arroba)colineta.com

TEMPO DE GUINDAS

TEMPO DE GUINDAS Andamos en tempos de cereixas e guindas, que son parecidas pero distintas.
Coas guindas faise en Galicia un delicioso licor, especialmente na zona norte do pais, que o sur é mais de licor café e de herbas.

Dende sempre na miña casa se fixo licor de guindase eu sigo a tradición. Fronte aos que se limitan a mesturar guindas e augardente, eu faigo un produto mais elaborado. No canto de augardente emprego cana de holandas (hai unha destilería en Narón), que ten un sabor menos intenso e, polo tanto, vai deixar que a froita acabe sendo a dominante. A cana mestúroa a partes iguais cun bo anís doce e, ademais das guindas engado uns paus de canela. Despois hai que deixar que traballe o tempo.

Existe o costume de consumir o licor de guindas poucos meses despois de preparado e sen maduración suficiente. Grave erro, xa que o licor gaña moito se o deixamos repousar uns anos.
Na miña casa estamos gastando agora o licor de1996. Exquisito.

Pero hai uns días probamos o de 2003. Xa esta moi ben, pero cando o probamos ao tempo do outro, comprendemos que ao licor de 2003 aínda lle falta un bo tempo de maduración. Teñan paciencia.

© Miguel Vila Pernas

*miguel(arroba)colineta.com

BOLLOS PARDOS

Con 250 gramos de azúcar molida é igual cantidad de almendras dulces machacadas se hace una mezcla. Sobre una tablero hágase una masa compuesta de 250 gramos de harina, otros 250 gramos de manteca de vaca y seis yemas de huevo, sin olvidar la sal necesaria.

Cuando esté bien trabajada se mezcla con la de azúcar y almendra; se espolvorea con canela, cuidando que toda la pasta la tome.

Con la masa obtenida se hacen bollitos en forma de mostachones, y puestos sobre obleas se meten en el horno.

Agenda culinaria para 1904. Libro de la compra con minutas y recetas para cada uno de los días del año. Por la Duquesa Laura. Librería editorial de Bailly-Bailliere e hijos. Madrid, 1904.

BOLLOS PARDOS

Con 250 gramos de azúcar molida é igual cantidad de almendras dulces machacadas se hace una mezcla. Sobre una tablero hágase una masa compuesta de 250 gramos de harina, otros 250 gramos de manteca de vaca y seis yemas de huevo, sin olvidar la sal necesaria.

Cuando esté bien trabajada se mezcla con la de azúcar y almendra; se espolvorea con canela, cuidando que toda la pasta la tome.

Con la masa obtenida se hacen bollitos en forma de mostachones, y puestos sobre obleas se meten en el horno.

Agenda culinaria para 1904. Libro de la compra con minutas y recetas para cada uno de los días del año. Por la Duquesa Laura. Librería editorial de Bailly-Bailliere e hijos. Madrid, 1904.

TEMPO DE GUINDAS

TEMPO DE GUINDAS Andamos en tempos de cereixas e guindas, que son parecidas pero distintas.
Coas guindas faise en Galicia un delicioso licor, especialmente na zona norte do pais, que o sur é mais de licor café e de herbas.

Dende sempre na miña casa se fixo licor de guindase eu sigo a tradición. Fronte aos que se limitan a mesturar guindas e augardente, eu faigo un produto mais elaborado. No canto de augardente emprego cana de holandas (hai unha destilería en Narón), que ten un sabor menos intenso e, polo tanto, vai deixar que a froita acabe sendo a dominante. A cana mestúroa a partes iguais cun bo anís doce e, ademais das guindas engado uns paus de canela. Despois hai que deixar que traballe o tempo.

Existe o costume de consumir o licor de guindas poucos meses despois de preparado e sen maduración suficiente. Grave erro, xa que o licor gaña moito se o deixamos repousar uns anos.
Na miña casa estamos gastando agora o licor de1996. Exquisito.

Pero hai uns días probamos o de 2003. Xa esta moi ben, pero cando o probamos ao tempo do outro, comprendemos que ao licor de 2003 aínda lle falta un bo tempo de maduración. Teñan paciencia.

© Miguel Vila Pernas

*miguel(arroba)colineta.com

FAME

FAME

Celso Emilio Ferreiro
(De Longa Noite de Pedra, 1962)

Eran dúas velliñas e un neno.
Tódolos días chegaban con andar canso,
pouco a pouco, sorteando os escombros
das casas derrubadas. Silenciosamente,
nun curruncho da rúa, alí onde nós estábamos
xantando, esperaban caladas, concentradas,
isoladas, coma frores murchas. O neno falaba
cos soldados. Os rancheiros arrastraban até a porta
as perolas renegridas e grasentas
e púñanse a repartir a bazofia que sobrara
do xantar. As velliñas e o neno ateigaban as
súas tarteiras e após marchaban, como viñeran,
con andar canso, pouco a pouco, coma tres cousas
negras que se esvaían na estrana paisaxe
tragadas pola boca negra do refuxio antiaéreo.